In Nepalese Language

कुन हो देश, कुन विदेश, शरीर आफैं रहेछ परदेश

आत्मा अशेष, यो शरीर केवल क्षणिक भौतिक भेष;

कोमल शिशुको प्रवेश, जननीको हराउँछ सब क्लेश 

चंचल बालापन र ठिटौली हुँदै जवानी पनि बन्छ निमेष।

—

जीवन संघर्ष अनेक, केही सफलता संगै अरु ठेस

परिवार, समाज, दायित्व, देश; बोझिल बन्दा हरेस;

जिज्ञासा, उत्सुकता, जोस, जाँगर, प्रतिस्पर्धा र यश 

भेट्टाउँदै, उछिन्दै उत्कर्ष चुमेपछि उन्नति हुन्छ शेष। 

—

शरीर सुस्ताउंछ, मन जुर्मुराउंछ, सोचमा अन्त्य प्रवेश 

ध्यानमा जीवन के, किन, कसरी, यसको को हो नरेश;

बिगतका मूल्य शून्य बन्छन्, बिलाउँछन् तब सबै रोष 

होशमा देहको क्षणभंगुरता, शरीर त आत्माको प्रवास। 

—

शरीरलाई नै जीवन मान्यौं, रहेछ केवल स्वासको बास

आत्माको अनन्त जीवनमा, शरीर मात्र निमेषको प्रवास;

व्यर्थ बिताएको बिगत यामको, मात्र छ पश्चातापको रास 

अब बाँकी दिनको ईशलाई सोधौं उदेश्य प्रवासको खास। 

—

*शिर्षक साभार ख्रीष्टीय भजन #३८७