यो कर्मकाण्डी उत्सवलाई कतिसम्म घिसारिरहने?

बाहिरकालाई देखाउनलाई घरकालाई निचोरिरहने?

महामारीले संसारै मारिसक्यो, रुनेसित पनि नरुने?

भित्र खोक्रो भइसक्यौ, कसलाई देखाउन ध्वाँस दिने?

—

धर्म नै गर्ने भए आफू भन्दा कमजोरलाई उत्सव देऊ,

बाहिर देखाउन हैन, घरकाहरुको विश्रामको भेउ लेऊ,

खाई पिई मात्तिने हैन, नभएकासित बाँडेर खुशी देऊ, 

देखावटिपनको स्वाङ छोड, आफ्नो हैसियतमा रमाऊ। 

—

सबै धर्म-सम्प्रदायको ओंठे आलापमा स्वयंको सम्मान 

सबैले चिच्याउने करुणा, क्षमादान र सद्भावको रटान,  

कार्यमा भने गरिबको उछितो, धनीलाई मानको स्थान 

अडिग छ यिनैमा कटुता, प्रतिशोध र अहमको चट्टान।

—

चर्को बोलीमा सबै नै भट्याउँदछन् वसुधैव कुटुम्बकम, 

व्यवहारमा तिनैले चातुर्यसाथ पार्छन छिमेकीको झ्वाम, 

दैव नै बनी सौम्य शिक्षा फलाक्छन् सत्य, शान्ति र प्रेम 

पस्कन पर्दा आफूले चाहिं तीतो इख र कलहको भ्रम।